150 χρόνια ιστορία, περιβάλλον εποχής και παραδοσιακή Γαλλική κουζίνα που αξίζει την προσοχή.
Είναι λογικό για ένα επισκέπτη της Πόλης του Φωτός στην πρώτη του επαφή με το Παρίσι να θελήσει να δοκιμάσει εκτός από τη σύγχρονη και την κλασσική, παραδοσιακή με ρουστίκ στοιχεία Γαλλική κουζίνα. Προφανώς οι προτάσεις είναι πολλές. Δυστυχώς όμως σπανίζουν οι καλές διευθύνσεις στην περιοχή( ή σε κοντινή απόσταση από αυτή) που κινείται συνήθως ο επισκέπτης. Σε ότι με αφορά, έχοντας υπάρξει κάτοικος της πόλης για πολλά χρόνια ξέρω μερικές. Αυτή όμως που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και που έχετε πολλές πιθανότητες να βρεθείτε σε απόσταση αναπνοής από την πόρτα της είναι το L’Escargot Montorgueil. Με χαρακτηριστικό γνώρισμα το μεγάλο χρυσό σαλιγκάρι πάνω από την πόρτα του, το κλασσικό αυτό άντρο της Γαλλικής παραδοσιακής κουζίνας έχει σχεδόν ξεπεράσει τα 150 χρόνια ζωής αφού άνοιξε τις πόρτες του το 1832. Όπως είναι προφανές το L’Escargot Montorgueil έχει δύο στοιχεία που το κάνουν ελκυστικό. Το περιβάλλον και τα πιάτα που προτείνει.
Σε ότι αφορά το πρώτο, το άφθονο ξύλο, τα γυάλινα χωρίσματα, τα αντικείμενα belle epoque κ.λπ. μαζί με ορισμένα στοιχεία που προέρχονται από την κατοικία της Σάρα Μπερναρ μιλάνε από μόνα τους. Και μόνο για αυτά και την ατμόσφαιρα που προκύπτει, το εστιατόριο είναι place to be για τον επισκέπτη. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από τα περισσότερο από γεμάτα τραπέζια που φιλοξενούν ένα πολύχρωμο κοινό που εκτός από γαλλικά μπορεί να μιλάει οποιαδήποτε γλώσσα ενώ κινείται ηλικιακά από τα πρώτα-άντα μέχρι…
Σε ότι αφορά το menu τον κύριο ρόλο κρατάνε παραδοσιακά πιάτα, όπως τα βατραχοπόδαρα, το foie gras, η κρεμυδόσουπα και φυσικά τα σαλιγκάρια σε αρκετές διαφορετικές εκτελέσεις. Φυσικά υπάρχει και μια αρκετά ενδιαφέρουσα συλλογή και άλλων κυρίων πιάτων που δίνει μια καλή εικόνα της παραδοσιακής γαλλικής κουζίνας.
Σε ότι αφορά τα σαλιγκάρια, η πρόταση είναι γευστικά ενδιαφέρουσα με την παρατήρηση ότι χρειάζεται να γίνεται περισσότερο φανερή η βουτυρένια αίσθηση. Ενδιαφέρουσα είναι και η escalope de foie gras παρά τις ανισότητες στο ψήσιμο. Όσο για τα βατραχοπόδαρα που δοκίμασα μάλλον είναι από τα πιο καλά που έχω βάλει στο πιάτο μου. Στον αντίποδα το επίπεδο ήταν χαμηλό στην cuisse de confit de canard και σχεδόν κακό στη crepe suzette, με πολύ χοντρή ζύμη και γευστικές ελλείψεις.
Παρά τη γενικά απλή, καλή με κάποιες αστοχίες γευστική εικόνα το L’Escargot είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση για κάποιον που δεν έχει επαφή με τη γαλλική παραδοσιακή κουζίνα και δεν του ταιριάζει η γευστική modernite του σήμερα. Εσείς θα αποφασίσετε.
