Η παράσταση που κυριάρχησε στην περσινή αθηναϊκή θεατρική σκηνή, «Το Μινόρε», ταξιδεύει στην Κύπρο στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Κύπρια». Βασισμένη στη θρυλική τηλεοπτική σειρά «Το μινόρε της αυγής», των Βαγγέλη Γκούφα και Φώτη Μεσθεναίου, η παράσταση μας ταξιδεύει στον Πειραιά του ’30 με αγαπημένα τραγούδια που σημάδεψαν την ιστορία του ρεμπέτικου.
Το ρεμπέτικο εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και απέκτησε τη γνώριμη μορφή του, περίπου μέχρι την τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα, εξελίχθηκε στα λιμάνια πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη (τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη) και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα. Αναπτύχθηκε μετά το 1922 με την άφιξη των Μικρασιατών στην Ελλάδα και πλέον, ανήκει επίσημα στον κατάλογο μνημείων άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Μέσα από το ρεμπέτικο μεταφέρεται η ιστορία της Ελλάδας από τη μικρασιατική καταστροφή μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα, προβάλλοντας τους καημούς, τις αγάπες, τις επιθυμίες και τα όνειρα των λαικών ανθρώπων που έζησαν εκείνες τις δύσκολες εποχές.Ένα μουσικοθεατρικό οδοιπορικό μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς του Πειραιά του ’30, για τους ρεμπέτες, τους ανυπότακτους, τους ανθρώπους του περιθωρίου, που λυτρώθηκαν μέσα από τη μουσική τους και την έφεραν από «την υπόγεια την ταβέρνα» στα σαλόνια, στις καρδιές μας, στα χείλια μας.
Η ιστορία ξεκινά με ένα νεαρό ο οποίος με μόνη περιουσία ένα «ζητιανόξυλο», το μπουζούκι του, φτάνει φυγάς από τη Σύρο στον Πειραιά. Ο ρεμπέτης ξάδερφός του και η κομπανία του τον υποδέχονται μαζί με μια δυναμική Σμυρνιά. Στην ουσία η παράσταση είναι μια αναπαράσταση της “Τετράδας του Πειραιά”, της ρεμπέτικης κομπανίας που σχημάτισαν το καλοκαίρι του 1934 οι Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μπάτης, Ανέστης Δελιάς και Στράτος Παγιουμτζής, των οποίων η πρώτη εμφάνισή τους γίνεται στο καφενείο Η μάντρα του Σαραντόπουλου, στην περιοχή της Ανάστασης στο Κερατσίνι. Η κομπανία έθεσε τις βάσεις του λεγόμενου πειραιώτικου ρεμπέτικου τραγουδιού στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα. Το 1936 ξεκίνησε η δικτατορία του Μεταξά και επιβλήθηκε λογοκρισία. Αναγκαστικά η δισκογραφία του ρεμπέτικου προσαρμόστηκε και οι αναφορές σε ναρκωτικά, τεκέδες κ.λπ. εκλείπουν από τις ηχογραφήσεις. Μέχρι το 1941 εμφανίζονται οι περισσότεροι από τους κλασικούς συνθέτες και τραγουδιστές του ρεμπέτικου τραγουδιού στη δισκογραφία, όπως ο Στράτος Παγιουμτζής, ο Μπαγιαντέρας, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Απόστολος Χατζηχρήστος, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Μανώλης Χιώτης, ο Στελλάκης Περπινιάδης, η Ρόζα Εσκενάζυ και πολλοί άλλοι.Με τη κήρυξη του πολέμου το 1940 γράφτηκαν αρκετά ρεμπέτικα τραγούδια για τον πόλεμο, όπως χαρακτηριστικά τέτοια ήταν «Ο Μάρκος φαντάρος» (Μ. Βαμβακάρη), «Τους Κενταύρους δεν φοβάμαι», «Στης Πίνδου τα βουνά», «Γλυκό νά ‘ναι το βόλι», (και τα τρία του Μπαγιαντέρα), «Τον πόλεμο μας κήρυξες» (του Καρίπη), «Θα πάρω το τουφέκι μου» (του Κηρομύτη), κ.ά. Με την γερμανική κατοχή το 1941, τα εργοστάσια των δισκογραφικών εταιρειών κλείνουν και οι ηχογραφήσεις σταματούν έως το 1946.
Τη θεατρική αναβίωση της εποχής σκηνοθετεί ο Τάκης Τζαμαργιάς,ενώ την επιμέλεια της σκηνικής παρουσίασης υπογράφει ο Δημήτρης Χαλιώτης και τα σκηνικά – κοστούμια η Ελένη Μανωλοπούλου. Τους παθιασμένους ρεμπέτες, τους ανθρώπους του περιθωρίου και του υποκόσμου, τις γυναίκες, που επιχειρούν να ξεπεράσουν τη θέση που τους επιβάλλεται δείχνοντας πρώιμα δείγματα χειραφέτησης, ενσαρκώνουν οι Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Σταύρος Σβήγκος, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Μαρία Παπαφωτίου, Μαρία Τσιμά, Κώστας Κοράκης, Κυριάκος Σαλής, Άρης Αντωνόπουλος, Κατερίνα Παπανδρέου, Γιάννης Εγγλέζος, Όλγα Σκιαδαρέση
Οι μελωδίες, η μουσική και τα τραγούδια, εκτελούνται ζωντανά επί σκηνής από τον Αντώνη και τον Θοδωρή Ξηντάρη, αλλά και από τους ηθοποιούς.
Info
Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, 4 και 5 Οκτωβρίου , 20.30. Εισιτήρια πωλούνται στα γραφεία της ACS COURIER παγκύπρια και ηλεκτρονικά στο www.tickethour.com.cy / τηλ: 77777040
